Evin Evim Güzel Evim :)
"Hoşbulduk güzel evim", dedi, "senden daha, senden sıcak, tatlı, güzel bir yer var mola şu dünyada?" Gülümsedi, ardından da "Yok," diye kestirdi attı.
Sayfa 432 - Yapı Kredi Yayınları
Şu aşk itirafının güzelliğine bakar mısınız...
"Şu an belki hiç sırası değil," dediğimde kaşları çatıldı. Maçta uğultu faz-lalaşırken bir adım atarak yaklaştım ona. "Ama benim için tam sırası. Burası senin evim dediğin yer." Elimi kalbine götürdüm. "Senin evinde kendi evimi itiraf etmemin tam sırası..."
....
" Ve işte oldu. Yıllarca herkese kendini kapayan İzgi, seninle, senin için özgür oldu."
....
"Seni seviyorum." dedim tüm kalbimi çıkarıp avuçları arasına emanet ederken. "Seni içimdeki tüm her şeyi bir kenara atıp, artık tereddüt bile etmeden içime yerleştirecek kadar çok seviyorum."
....
"Sen de hoş geldin, Merdan Efe. İyi ki geldin, ne güzel geldin..."
Sayfa 356Kitabı okudu
Her şeyin iyi, her şeyin güzel olduğu bir evim olduğuna inanmaktan vazgeçeceğim böyle giderse.
“Nerede benim ruhum?” diye sordu Mari. “Geçmişimde. Sürdürmeyi hayal ettiğim yaşamda. Ruhumu nerede bıraktım, biliyor musunuz? Güzel bir evim, iyi bir kocam ve işim olduğu ve bunlardan kurtulmak istediğim halde buna cesaret edemediğim yerde hapis bıraktım ruhumu.
“Ruhum geçmişte kalmıştı. Ama şimdi burada, bedenimin içinde hissediyorum onu, çünkü coşkuyla titriyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bildiğim tek şey, üç yıldır yaşamın beni gitmek istemediğim bir yöne iteliyor olduğu.”
Dünyanın en güzel sözüdür hiç . En anlamlı var olma halimiz hiç olmaktır. Hiçlik yüksüzdür .Hiçlik boşluktur . Ve özgürlüktür.Hiç olduğunda , hem adının başına gelmiş tüm tanımlardan kurtulursun hem de kendini yeniden tanımlamaya hazır olursun .Hep olmaya da , yok olmaya da eşit mesafede durursun.
Sayfa 185Kitabı okudu
Ne güzel! İçinde kendimi öldürebileceğim bir evim var. Hayat bu işte! Sırf kendi evinde ölebilmek için, emekli olana kadar yıllarca çalışanların hissettiklerini anlıyorum. Sahibi olduğu evde ölmek tek amacıydı, para için çalışanların. Ne mutluluk!
Sayfa 353Kitabı okuyor
Korkuyorum
ya en güzel yıllarım geride kaldıysa ya bundan sonra yaşadıklarım hep anlamsız olacaksa.
Sayfa 89Kitabı okudu
Korkuyorum
Ya en güzel yıllarım geride kaldıysa
Ya bundan sonra yaşadıklarım hep anlamsız olacaksa.
Sayfa 89Kitabı okudu
evim var ne güzel içinde kendimi öldürebileceğim bir evim var
Sayfa 353Kitabı okudu
İşte koltuklar, yataklar, dolaplar. Televizyon bile var. Kapıdan giriyor hepsi. Bir müzik seti, bir fırın. Sandalyeler. Her şey. Evim var! Ne güzel! İçinde kendimi öldürebileceğim bir evim var. Hayat bu işte! Sırf kendi evinde ölebilmek için, emekli olana kadar yıllarca çalışanların hissettiklerini anlıyordum. Sahibi olduğu bir evde ölmek tek amacıydı, para için çalışan insanın. Ne mutluluk!
Kitaptaki en güzel söz
"Sana bakınca aklıma hep ne geliyor biliyor musun Pamuk?...
Vatan...
Bu kız var ya diyorum. Benim vatanım. Doğduğum evim. Yurdum. Sığınağım. Edirne'den Kars'a, karış karış toprağım. İzmir'in dağlarında açan en güzel çiçeğim, mavi mavi bakan Atatürk'üm...Neşe saçan cumhuriyetim...
Ellerin parmakların, dudakların, gülüşün, bakışın, tenin, kokun, vatanımın binbir parçası...Kutsal, korunası, tapılası, uğruna ölünesi...Benim..."
Korkuyorum
Ya en güzel yıllarım geride kaldıysa
Ya bundan sonra yaşadıklarım hep anlamsız olacaksa
Sayfa 89Kitabı okudu
Güngörmez Lebibe Hanım...
Anasını babasını küçükken kaybetmiş, teyze elinde büyümüş olan Lebibe, ilk kısmeti geri çevrilmeyip koca eline verildiğinde 15 yaşındaydı. Kiraz dalı boy, kirpikler yanakta, saç topuklarda, kulaklarının pembesinden memelerine, el ve ayaklarının sedef tırnaklarına varınca güzel kızdı fakat değeri, akibet bir gün solup uçacak güzellikten ibaret değildi. Evim demiş, helalim demiş, kocasının hizmetine pervane olmuştu.
Sayfa 73 - Doğan Kitap
"Bu kız var ya, diyorum. Benim vatanım. Evim. Yurdum. Sığınağım. Edirne'den Kars'a karış karış toprağım. İzmir'in dağlarında açan en güzel çiçeğim. Mavi mavi bakan Atatürk'üm. Neşe saçan Cumhuriyetim."
1930lu yıllarda gazetelerde
“Evlenmek istiyorum” diye küçük ilan veriliyordu. “35 yaşındayım, 50 lira maaşım var, kimsesiz dul bir hanımla evlenmek istiyorum.” “35 yaşındayım, 70 lira kazancım ve bir evim var, çocuksuz, akarı olan bir hanımla evlenmek istiyorum.” “38 yaşındayım, sakin tabiatlı bir hanımla evlenmek istiyorum.”
“100 lira maaşlı memurum, varidatı olan güzel bir hanımla evlenmek istiyorum.” “Yüksek tahsil görmüş kimsesiz bir gencim, 24 yaşındayım, 40-60 yaşında irat sahibi kibar bir hanımla evlenmek istiyorum.”
